گوش کن

می شنوی؟

گویی کسی سکوت قدمهایت را به خود می خواند

گویی کسی دستانش را به سویت باز کرده است

.

.

.

می دانم

می دانم که در پاهایت دیگر رمقی نیست

می دانم که سالهاست در این دیار زیسته ای

دیاری که مردمانش دوستی را به خاک سپرده اند

دیاری که بوی تعفن لاشه ی صداقت دیگر کسی را نمی آزرد

می دانم

می دانم که سخت است باورش

ولی گوش کن

گویی آن کس خبر یک معجزه را بشارت می دهد

...گوش کن

.

.

.

بلند شو

می دانم

می دانم که هنوز در بیکران وجودت رهایی نفس می کشد

می دانم که هنوز مهربانی را به یاد می آوری

بیش از این او را منتظر مگذار

بگذار تو را در آغوش کشد

...بگذار ذره های وجودت با او به اوج رسند

...روزی که هیچ وقت فراموشم نمی شه